Kolano po operacji łąkotki
Rekonstrukcja ACL. Terapia komórkami macierzystymi. Rekonstrukcja chrząstki.
Artroskopia operacyjna łąkotki. Ból kolana w trakcie kucania lub przy jego skręcaniu bądź też zablokowanie go w pozycji zgięciowej lub wyprostnej, to najczęstsze dolegliwości towarzyszące problemom wynikającym z uszkodzenia łąkotki. Niestety najczęściej nie przemijają samoistnie, a ich wyleczenie wymaga zabiegu operacyjnego.
Doświadczenie zawodowe. Baza wiedzy: Choroba zwyrodnieniowa kolana.
Chondromalacja rzepki. Więzadło krzyżowe ACL. Zabieg rekonstrukcji więzadła ACL. Zabieg artroskopii kolana. Zwichnięcie rzepki. Kolano skoczka - przyczyny, diagnoza, leczenie.
Kolano skoczka - informacje dla sportowców. Fałd błony maziowej kolana. Ból z boku kolana - kolano biegacza. Ból w tylnej części kolana. Endoproteza kolana.
Kiedy można chodzić po szyciu łąkotki
Endoproteza kolana - jak zmniejszyć ryzyko związane z operacją? Łąkotka tarczowata dyskowata. Artroskopia to metoda operacji stawu kolanowego, zaliczana do technik małoinwazyjnych albowiem w jego trakcie dochodzi do minimalnych nacięć chirurgicznych o średnicy nie przekraczającej 8 mm, zazwyczaj są to dostępy operacyjne.
Operacja trwa zazwyczaj od pół godziny do 2 godzin i przeprowadzana jest w znieczuleniu podpajęczynówkowym, czyli pacjent pozostaje przytomny, jest natomiast znieczulony od pasa w dół, a w uzasadnionych przypadkach konieczne staje się zastosowanie znieczulenia ogólnego. Podczas operacji pacjent zostaje ułożony w pozycji leżącej albo siedzącej, w zależności od miejsca operowanego stawu.
Przed przystąpieniem do operacji staw kolanowy zostaje wypełniony roztworem soli fizjologicznej, a następnie ortopeda przez przygotowane wcześniej nacięcia wprowadza do ciała chorego kamerę artroskop oraz minimalne narzędzia chirurgiczne. Ortopeda kontroluje przebieg całej operacji na ekranie monitora, gdzie dzięki wprowadzonej wcześniej kamerze ma powiększony obraz struktur stawu kolanowego.
Często na skórę powyżej stawu kolanowego zakładana jest opaska uciskowa tzw. W trakcie artroskopii kolana najczęściej dokonuje się operacji naprawczych, które z uwagi na element stawu kolanowego poddawany operacji możemy podzielić na zabiegi na:.
Spóźniony start po artroskopii, czyli strzał we własne kolano
A rtroskopia kolana jest metodą operacyjną charakteryzującą się niskim ryzykiem powikłań wśród, których najczęściej wymienia się krwawienie w okolicy stawu kolanowego wynikające z uszkodzenia naczyń krwionośnych, krwiaki wewnątrzstawowe, przewlekłe wysięki czy zakażenie operowanego miejsca.
Powikłania mogą dotyczyć również uszkodzenia nerwów, ograniczenia ruchomości stawu, wystąpienia dolegliwości bólowych jak również uszkodzenia chrząstki stawowej. U pacjentów otyłych, z chorobami serca, z cukrzycą lub z niewydolnością krążeniową kończyn dolnych istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań takich jak zakrzepica żylna czy zatorowość płucna.
Kamil Klupiński 20 stycznia Rola rehabilitacji w leczeniu zachowawczym chondromalacji rzepki. Emila Bednarczyk 17 stycznia Wczesna rehabilitacja po zabiegu endoprotezoplastyki stawu kolanowego — opis przypadku. Kamil Klupiński 6 grudnia Postępowanie zgodnie z tym protokołem istotnie zmniejsza ryzyko zakażenia miejsca operowanego.
Kończyna operowana powinna zostać oznaczona np.
Ból kolana po usunięciu łąkotki
Po rozpoczęciu znieczulenia, pacjent, u którego ma być przeprowadzona artroskopia, zostaje ułożony na stole operacyjnym — standardowo w pozycji na plecach, a kończyna operowana zwisa poza brzeg stołu lub zostaje ułożona na specjalnej podpórce w zależności od preferencji operującego ortopedy.
Okolica kolana jest kolejny raz myta specjalnym środkiem odkażającym — często stosowane są środki barwiące skórę na pomarańczowo, co pozwala potwierdzić, czy całość operowanej okolicy została starannie umyta. Obszar dookoła pola operacyjnego jest zabezpieczany jałowym obłożeniem odpowiednimi serwetami.
Celem przeprowadzenia artroskopii kolana ortopeda wykonuje minimum dwa czasami więcej nacięcia o długości około 1 cm, przez które wprowadza do wnętrza stawu kamerę oraz narzędzia. Odpowiednio nimi manewrując, wykonuje w kolanie zaplanowane procedury. W trakcie operacji przez staw stale przepływa fizjologiczny roztwór NaClaby poprawić widoczność naprawianych struktur.
W związku z tym, że profil zabiegów wykonywanych z użyciem artroskopii jest bardzo różnorodny, w zależności od przeprowadzanej operacji, może być konieczne wykonanie dodatkowych nacięć w okolicy kolana np.
W niektórych przypadkach przeprowadzenie danej naprawy np. W zależności od rozległości zabiegi artroskopowe mogą trwać od kilkudziesięciu minut do 2—3 godzin. Rzadko tego typu operacje trwają dłużej. Po przeprowadzeniu operacji zakładane są szwy zamykające wykonane dojścia artroskopowe.
W okresie pooperacyjnym może być konieczne pozostawienie drenu rurki odprowadzającej krew w stawie — dren usuwany jest przed wypisem ze szpitala. Hospitalizacja po artroskopii kolana zwykle trwa 1—2 dni. W większości przypadków w ciągu 24 godzin od operacji możliwa jest pionizacja pacjenta w asyście fizjoterapeuty, bardzo często pacjent otrzymuje już instrukcję wykonywania pierwszych ćwiczeń.
W zależności od tego, jaki zabieg w obrębie kolana przeprowadzono, może być konieczne zabezpieczenie kolana w ortezie oraz chodzenie o kulach — z częściowym obciążaniem kończyny lub bez obciążania nogi. O tym, czy dodatkowe zaopatrzenie ortopedyczne ma być zastosowane oraz o tym, kiedy rozpocznie się rehabilitacja i jaki powinien być jej zakres, decyduje lekarz, który przeprowadzał dany zabieg.
Częściowe usunięcie łąkotki przyśrodkowej
O tym, jakie powikłania mogą zdarzyć się po artroskopii kolana i jak duże jest ryzyko ich wystąpienia, pacjent jest informowany przez ortopedę, informacje te zawarte są też w formie pisemnej w zgodzie na zabieg operacyjny. Jest to indywidualna kwestia, która zależy od stopnia trudności i złożoności konkretnej operacji im większy i dłuższy zabieg, tym większe ryzykoale także od indywidualnych cech pacjenta oraz tego, czy zastosuje się do zaleceń lekarskich, pielęgniarskich i fizjoterapeutycznych.
Zwiększone ryzyko powikłań po operacjach artroskopowych istnieje u osób: z nadwagą lub otyłością zaburzeniami metabolicznymi np. Nasilenie dolegliwości operacji po artroskopii kolana, jak po każdej innej operacji, zależy od rozległości operacji oraz indywidualnych predyspozycji pacjenta.
Najsilniejsze dolegliwości zwykle występują w pierwszej dobie po operacjiktórą pacjent standardowo spędza w szpitalu, gdzie otrzymuje odpowiednie środki łagodzące ból. Z łąkotki kolejnych dni po operacji ból stopniowo się zmniejsza, istotne dolegliwości wymagające stosowania środków przeciwbólowych są rzadko obecne dłużej niż 1—2 tygodnie.
Po artroskopii kolana istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowejdlatego może być konieczne stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowejnajczęściej w formie zastrzyków przeciwzakrzepowych — o ewentualnym stosowaniu tych kolano i jak długo powinny być używane, decyduje operujacy lekarz.
W okolicy operowanej może dojść do krwawienia. W większości przypadków, gdy możliwe jest takie powikłanie, w stawie pozostawia się dren mający za zadanie odprowadzenie z kolana nadmiaru krwi. Obrażenia łąkotek stawu kolanowego występują zazwyczaj u młodych ludzi uprawiających sport. U osób starszych, u których struktura łąkotek jest zazwyczaj osłabiona, do ich uszkodzenia może dojść nawet podczas codziennych czynności, np.
W jednym stawie kolanowym znajdują się dwie łąkotki — boczna oraz przyśrodkowa. Obie są silnie przytwierdzone zrośnięte do górnej powierzchni stawowej kości piszczelowej, częściowo są także zrośnięte z torebką stawową. Łąkotki dzielą staw kolanowy na dwie części, a raczej na dwa piętra: górne — utworzone pomiędzy łąkotkami a kością udową, w którym zachodzą ruchy zginania i prostowania kolana — oraz dolne, w którym zachodzą ruchy rotacyjne podudzia.